viernes, 15 de enero de 2010

La era de las bicicletas


Dado el curioso éxito del post sobre las bicis hoy traemos una estampa de otros tiempos sobre el mismo tema.
Sin duda que la época de Franco fue la era dorada de las bicicletas en Pontevedra. El exiguo parque de vehículos de motor no aumentaría y se haría popular hasta la irrupción del mítico "seat 600" ya bien adentrados en los años 60. Si acaso para moverse por la comarca solamente existía el trolebús eléctrico a Marin y Alba, y las lanchas que te llevaban a Lourido en verano partiendo desde las Corbaceiras. Eran pocos los que tenían su vespa.
La fotografía de "Rafa" publicada en el Faro de Vigo, muestra el aspecto de la Herrería, todavía no había sido suprimida la barandilla, en 1964. Curiosamente ese lugar era el de mayor concentración de bicicletas, por lo que el alcalde Prudencio Landín decidió instalar allí un aparcabicis metálico.
Se da la paradoja de que muchas industrias del municipio, algunas llegarían a provocar serios problemas al medio ambiente, caso de Tafisa y la Cross, se levantaron a golpe de pedal.
Entre los pioneros de la bici en Pontevedra destacaríamos al dramaturgo José Echegaray, en los últimos años del siglo XIX, para recoger después la moda conocidos sportmen del novecientos, como el alcalde Javier Puig Llamas o los hermanos Vázquez Lescaille. Algunos todavía conservan el nombre de la calle.
En fin, las bicicletas de entonces eran unas pesadas máquinas de hierro, sin cambios y con guardabarros. Creo que la instantánea fue realizada a finales de abril.

12 comentarios:

  1. Pero digo yo, que entonces, alguien debería informar a la corporación de que la "bicicletización" del partido, es una medida claramente nostálgica del franquismo !!!!!!!!

    ¿O sería que el franquismo era más verde y sostenible de lo que nos han contado???

    Yo ya no comprendo nada.....

    ResponderEliminar
  2. Ben, rapaz. Outro lindo post. E algús aínda sin se enerar das súas raigañas nacionalsindicalistas. Digo se non será que estamos a regresar a unha situación tamán de probeza extrema.
    Se a bicicleta significa unha democratización, evidentemente vaille costar traballo ó Concello do Camaradas poder potencia-la cousa ata reuniren un parque como o representado na foto.
    Eu tamén tiña unha bici, unha Homen --Honorino Méndez--, fabricada en Santiago. Pesadísima, pero moi boa.

    ResponderEliminar
  3. Parece como si este post lles cortara a mexada ós ayatoláhs subvencionados por decir paridas.
    Pensaban qe a bicicleta era un invento do réxime...
    Terán comprendido que estamos nunha clara marcha atrás.
    A bicicleta, no Concello dos Camaradas, na medida na que os ciclistas aparecen céleres, silandeiros na noite --fáltalles a gadaña-- materialízanse ás veces como unha longa estadea ou rolda, como santa compaña. Asustan. Parece como se tivesen patente de corso. Pra eles non hai dirección prohibida porque son parte do Réxime.

    ResponderEliminar
  4. sin duda sin duda, que en la época de Franco la bici fuese un medio bastante empleado quiere decir que hoy en día la iniciativa del ayuntamiento evidencia una clara marcha hacia atrás...quiero saber qué fumáis

    ResponderEliminar
  5. Non será máis ben o que fumaban cando acordaron o esquema do "pillabici".
    Claro que a "bici" é un peligro e que tamén mata, como matou a don José Cuíña, médico establecido na estrada d´Ourense. O home, que sobrevivira a un cáncer de colon, operado en París polos anos vinte, non puido resistir o topetazo dunha bici, ó baixare da beirarrúa.
    Curiosamente, un sabio galego, don Ángel Amor Ruibal, filósofo e lingüista, morreu ós 61, víctima tamén dun "atentado" con bicicleta.
    Non frivolicemos. Aquí, as pautas da involución as está a marcare o Komintern local sen que os seus socios i esquiroles se decaten.
    Teñen que ir habilitando espacios na cidade prá circulación de carros do país, que tamén presenta outro problema de reciclaxe: o das bostas, que non matan e sirven pra preñaren as nosas terras, doutalas dunha fertilidade sustentable. Así resisteu Galicia. E pode se-lo momento de recuperara hortas urbáas; non tanto como decreta-la expropiación de fincas or horizonte de novos pelotazos urbanísticos.

    ResponderEliminar
  6. Quixen decir: "....de fincas co horizonte de novos pelotazos urbanísticos".
    Á fin, nese horizonte que nos queren dibuxar, todos arrieiros. A tempo libre, ciclistas. "pillabici, pillabosta..."

    ResponderEliminar
  7. yéndose por los cerros de Úbeda

    ResponderEliminar
  8. Reciclaje de materias fecales para cuadros de bici ya !!!!!!!!!!!!!!!

    Compost certificado proveniente de retretes de personas de firmes convicciones progresistas, artistas, titiriteros, sindicalistas liberados!!!

    POntevedra sostenible

    ResponderEliminar
  9. No debemos ser tan estrictos juzgando a nuestros líderes locales: a fin de cuentas, ellos sólo buscan lo mejor para nosotros...

    No obstante, el asunto de las bicis como toda otra acción de gobierno siempre tiene un origen vulcánico ideológico. Simplemente queremos conocer a fondo el magma mental del que proceden estas lavas verdes.

    Yo creo que hay dos orígenes sísmicos posibles para dar explicación al fenónemo:

    A) SOCIALISMO VERDE, ideología blanda que usa los comandos "verde", "sostenible", "sexy", "natural" todo englobado bajo lo que defino como "neobudismo", un pensamiento débil y blando que vendría a ser la alternativa al Gran Enemigo, el Cristianismo y su código moral. Aunque en su favor, diremos que tiende a "convencer" (lavar el cerebro del siervo) más que a "imponer por la fuerza" sus postulados.

    B) EL MAOÍSMO CHINO, corriente tutelada por el BNGAY más en sintonía con POL POT y MAO, es decir, las corrientes orientales del socialismo, la revolución kultural, donde la bicicleta es el medio de transporte del pueblo. Esa tendencia es mucho más agresiva que la anterior, más sísmica y brutal y no dudará en imponer por la fuerza sus creencias.

    Si PILLABICI nace de la opción "A" menos mal. El "creyente" de partido que pedalee gozoso y triunfal pegando chillidos de placer por las calles y los demás, a lo nuestro, evitando como siempre, hacer el ridículo. Si PILLABICI nació de "B", que dios nos coja confesados. Terminaremos en kampos de reeducación y con nuestros huesos liofilizados, harán los cuadros de las bicicletas del pueblo.

    ResponderEliminar
  10. es decir, que si te parece bien la medida de las bicis, te haces la tarjetita esa y un día coges una bici, es que eres un "creyente" del partido y además haces el ridículo no? nunca oí tantas sandeces

    ResponderEliminar
  11. pues pedalea a gusto y feliz, sin remordimientos ni malos pensamientos.....

    ResponderEliminar
  12. no seré capaz, mi conciencia no me dejará, oh Dios, qué crimen estoy cometiendo

    ResponderEliminar